2017.10.28 Weszła w życie nowelizacja ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. o komornikach sądowych i egzekucji

W dniu 28 października 2017 r. weszła w życie nowelizacja ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. o komornikach sądowych i egzekucji (tj.: Dz.U. z 2017 r. poz. 1277). Zgodnie ze znowelizowanymi przepisami:

• przy egzekucji świadczeń niepieniężnych, wszczęcie egzekucji uzależnione jest od uiszczenia przez wierzyciela opłaty tymczasowej w wysokości 10% przeciętnego wynagrodzenia miesięcznego. Opłata tymczasowa w takiej samej wysokości należna jest od wniosku wierzyciela o wykonanie postanowienia o udzieleniu zabezpieczenia roszczenia niepieniężnego (art. 1 pkt 1 ustawy, art. 49a u.k.s.e.).
• pozostałą część opłaty, tj. tzw. opłata uzupełniająca, w wysokości różnicy między opłatą ostateczną a uiszczoną przez wierzyciela opłatą tymczasową, co do zasady, ma uiszczać już sam dłużnik (art. 49b ust. 1 u.k.s.e.), a jedynie w wypadku niecelowego wszczęcia egzekucji lub jej umorzenia na podstawie art. 824 § 1 pkt 4 Kodeksu postępowania cywilnego (niedokonanie przez wierzyciela czynności potrzebnej do dalszego prowadzenia postępowania bądź też brak jego wniosku o podjęcie zawieszonej egzekucji), obowiązek uiszczenia opłaty uzupełniającej obciąża wierzyciela (art. 49b ust. 2 u.k.s.e.).
• W znowelizowanym art. 49b ust. 3 u.k.s.e. zastrzeżono, że dłużnik, który dobrowolnie, jednak dopiero po wystosowaniu do niego wezwania przez komornika, wykona w wyznaczonym terminie (nie krótszym niż 14 dni od dnia doręczenia wezwania) obowiązek objęty tytułem wykonawczym, będzie musiał ponieść opłatę ostateczną w wysokości 1/25 przeciętnego wynagrodzenia miesięcznego. Z kolei w sytuacji, gdy dłużnik dobrowolnie wykona obowiązek jeszcze przed doręczeniem mu wezwania, komornik nie pobierze opłaty. W obu tych przypadkach komornik będzie zobligowany do odpowiedniego rozliczenia opłaty tymczasowej uiszczonej przez wierzyciela (art. 49b ust. 5 u.k.s.e.). Natomiast jeżeli dłużnik dobrowolnie wykona obowiązek po wyznaczonym terminie, nie później niż 3 dni przed planowanym wykonaniem tytułu wykonawczego, uiszczona przez wierzyciela opłata tymczasowa staje się opłatą ostateczną.
• Ponadto, obniżeniu – do 20% przeciętnego wynagrodzenia miesięcznego – uległa stawka opłaty stałej:

– wprowadzenia w posiadanie nieruchomości i usunięcia z niej ruchomości, wprowadzenia zarządcy w zarząd nieruchomości lub przedsiębiorstwa oraz wprowadzenia dozorcy w dozór nieruchomości, a także w przypadku opróżnienia lokalu z rzeczy lub osób  – dotychczas opłata ta wynosiła 40% przeciętnego wynagrodzenia miesięcznego (art. 51 ust. 1 pkt 1-3 u.k.s.e.).

– w przypadku egzekucji odebrania rzeczy – dotychczas opłata wynosiła 50% przeciętnego wynagrodzenia miesięcznego (art. 51 ust. 1 pkt 4 u.k.s.e.),

– Natomiast w pozostałych przypadkach wprowadzenia wierzyciela w posiadanie opłata stała wynosi 15% przeciętnego wynagrodzenia miesięcznego (dotąd było to 25%). W razie zaś podjęcia egzekucji na skutek dalszych naruszeń posiadania, opłatę tę zwiększa się każdorazowo o 100%.

• Na mocy ustawy nowelizującej uchylono art. 57 u.k.s.e., który przewidywał pobieranie przez komornika opłaty stałej w wysokości 25% przeciętnego wynagrodzenia miesięcznego za wszystkie czynności z udziałem Policji, Żandarmerii Wojskowej, wojskowych organów porządkowych, Straży Granicznej i Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego.
• do postępowań egzekucyjnych wszczętych i niezakończonych do dnia wejścia w życie znowelizowanych przepisów, stosuje się przepisy wprowadzone nowelizacją

Ponadto, w dniu 3.10.2017 r. zapadł ważny wyrok Trybunału Konstytucyjnego (sygnatura akt SK 31/15):

Art. 778(1) ustawy z dnia 17 listopada 1964 r. – Kodeks postępowania cywilnego (Dz. U. z 2016 r. poz. 1822, ze zm.) w zakresie, w jakim dopuszcza nadanie przez sąd tytułowi egzekucyjnemu, wydanemu przeciwko spółce jawnej, klauzuli wykonalności przeciwko byłemu wspólnikowi tej spółki, niebędącemu już wspólnikiem w chwili wszczęcia postępowania w sprawie, w której wydany został tytuł egzekucyjny przeciwko spółce jawnej, jest niezgodny z art. 45 ust. 1 i art. 77 ust. 2 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej.

W konsekwencji, aktualnie z ostrożności, aby mieć pewność odzyskania należności od spółki jawnej należy pozwać nie tylko spółkę oraz wszystkim aktualnym wspólników, ale również byłych.