Dnia 13 lipca 2018 zaczęła obowiązywać nowa ustawa o przeciwdziałaniu praniu pieniędzy oraz finansowaniu terroryzmu

Nowa ustawa o przeciwdziałaniu praniu pieniędzy oraz finansowaniu terroryzmu z dnia 1 marca 2018 r. zaczęła obowiązywać z dniem 13 lipca 2018 r., zastępując dotychczasową ustawę z 16 listopada 2000 r. Celem ustawy jest zwiększenie efektywności krajowego systemu przeciwdziałania praniu pieniędzy i finansowania terroryzmu. Nowa ustawa ma dostosować polskie prawo do dyrektyw unijnych.

Ustawa wprowadziła definicję waluty wirtualnej. W myśl ustawy walutą wirtualną jest cyfrowe odwzorowanie wartości, które jest wymienialne w obrocie gospodarczym na prawne środki płatnicze i akceptowane jako środek wymiany, a także może być elektronicznie przechowywane lub przeniesione, albo może być przedmiotem handlu elektronicznego.

Ponadto ustawa w sposób odmienny od dotychczasowego definiuje instytucje obowiązane do przestrzegania ustawy. Są one zobowiązane do oceny ryzyka prania pieniędzy i finansowania terroryzmu, a także stosowania środków bezpieczeństwa finansowego. Przewiduje także nadanie statusu takiej instytucji różnym kategoriom podmiotów, takim jak m.in. banki, instytucje pożyczkowe, zakłady ubezpieczeń, notariusze, a także:

• przedsiębiorcy w zakresie, w jakim przyjmują lub dokonują płatności za towary w gotówce o wartości równej lub przekraczającej równowartość 10 000 euro, bez względu na to, czy transakcja jest przeprowadzana jako pojedyncza operacja, czy kilka operacji, które wydają się ze sobą powiązane;
• przedsiębiorcy świadczący usługi polegające na pełnieniu funkcji członka zarządu lub umożliwianiu innej osobie pełnienia tej funkcji lub podobnej funkcji w osobie prawnej lub jednostce organizacyjnej nieposiadającej osobowości prawnej.

Instytucje te obowiązane są do wprowadzenia wewnętrznej procedury w zakresie przeciwdziałania praniu pieniędzy oraz finansowaniu terroryzmu oraz procedury anonimowego zgłaszania przez pracowników lub inne osoby wykonujące czynności na rzecz instytucji obowiązanej rzeczywistych lub potencjalnych naruszeń owych przepisów.

Ustawa zobowiązuje instytucje obowiązane do stosowania środków bezpieczeństwa finansowego w przypadku m.in.:

• nawiązywania stosunków gospodarczych,
• przeprowadzania transakcji okazjonalnej o równowartości 15 000 euro lub większej, bez względu na to, czy transakcja jest przeprowadzana jako pojedyncza operacja, czy kilka operacji, które wydają się ze sobą powiązane lub która stanowi transfer środków pieniężnych na kwotę przekraczającą równowartość 1 000 euro,
• przeprowadzania gotówkowej transakcji okazjonalnej o równowartości 10 000 euro lub większej, bez względu na to, czy transakcja jest przeprowadzana jako pojedyncza operacja, czy kilka operacji, które wydają się ze sobą powiązane.